Οι Βιβλιοταξιδευτές της Ευρώπης αλληλογραφούν με τη συγγραφέα Αγγελική Βαρελλά, για να γνωρίσουν καλύτερα τη δημιουργό του βιβλίου -που διαβάσανε, παίξανε και αγαπήσανε- "Δώσε την Αγάπη!".
* * *
- Πότε αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας; Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο που σας επηρέασε στην απόφασή σας;
Δεν το αποφάσισα. Με αποφάσισε. Από μικρή είχα την τάση να γεμίζω τις άδειες σελίδες που είχα μπροστά μου με τις σκέψεις μου. Μ' ακολουθούσε συνέχεια αυτή η επιθυμία, ως ανάγκη της ζωής μου. Κάποια στιγμή στρώθηκα στο γράψιμο, όταν τα παιδιά μου ήταν σχετικά μικρά. Ωστόσο μια δασκάλα που είχα στα 14 μου χρόνια, εκείνη προέβλεψε το μέλλον μου. Όχι στο φλιτζάνι του καφέ φυσικά.
- Πείτε μας για ένα παιδικό βιβλίο που θα θέλατε να είχατε γράψει.
Θα ήθελα να είχα γράψει το "Μικρό Πρίγκιπα", τη "Μικρή Σειρήνα" του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και τον "Τομ Σώγερ" του Μαρκ Τουαίην.
- Όταν ήσασταν παιδί ποιο βιβλίο είχατε αγαπήσει πολύ και ποιον συγγραφέα;
Γενικά αγαπούσα τότε την Πηνελόπη Δέλτα που μας "γαλούχησε" σε μία κρίσιμη εποχή. Το βιβλίο της "Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου" και η Αλεξία, η ηρωίδα, με είχαν συνεπάρει. αγάπησα όμως πολύ και το σκανταλιάρικο παιδί, τον Τομ Σώγερ -με τις περιπέτειες του- και φυσικά τον συγγραφέα του τον Μαρκ Τουαίην.
- Ποιος είναι ο ήρωας από τα βιβλία σας που αγαπάτε περισσότερο;
Αγαπώ όλους τους ήρωες γιατί εγώ τους... γέννησα. Δεν γίνεται να μην τους αγαπώ, γιατί εγώ έπλασα το χαρακτήρα τους, εγώ πήρα γι' αυτούς τις αποφάσεις τους, εγώ είμαι η μάνα τους.
- Ποιο πιστεύετε ότι είναι το καλύτερο βιβλίο σας και γιατί;
Καλύτερο βιβλίο, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω. Το κάθε βιβλίο για να καθίσω να το γράψω, να του αφιερώσω ώρες δουλειάς, ώρες μελέτης και ώρες αγάπης, θα πει πως άξιζε. Αλλιώς δε θα το έγραφα. Όλα μου τα βιβλία τ'αγαπώ, δεν ξεχωρίσω, ειλικρινά, κανένα. Όμως τα παιδιά ξεχώρισαν το "Φιλενάδα Φουντουκιά μου" και αυτό φαίνεται από την κυκλοφορία που έχει. Εάν όλα μου τα βιβλία έπαιρναν θέση σ' ένα στάδιο -ας πούμε- για να τρέξουν, η Φουντουκιά θα ερχόταν πρώτη με απόσταση από τα άλλα. Φουντουκιά είναι αυτή. Τι να κάνουμε;
- Κάποιος που σας ξέρει καλά θα αναγνωρίσει το χαρακτήρα, τα βιώματα και τις προσωπικές σας στιγμές μέσα στα βιβλία σας;
Ο συγγραφέας δε γίνεται να μην κυκλοφορεί μέσα στα βιβλία του, με τις ιδέες του, τις αγάπες του, τον τρόπο που βλέπει τη ζωή. Έτσι κι εγώ. Είμαι μέσα στα βιβλία που γράφω, ακόμα και με το πραγματικό μου όνομα: Αγγελική. Πολλές φορές. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να "στήσω" ένα διαφορετικό χαρακτήρα, και δύο και τρεις, γιατί αλλιώς δεν θα είχε και γούστο. Τώρα, αν κάποιος που με ξέρει καλά, μ' αναγνωρίζει, δεν το ξέρω. Είναι προφανές όμως ότι από το "όλο έργο", φωνάζω εγώ, και φωνάζω δυνατά: "Πίσω από τις σελίδες υπάρχουν οι ιδέες μου, το βιβλίο είναι... δικό μου!".
- Τι σας αρέσει να κάνετε με πάθος όταν δεν γράφετε;
"Με πάθος κάνω και τον καφέ μου". Έτσι έλεγε μια πεζογράφος, η Τατιάνα Σταύρου, που έχει φύγει από καιρό, και με συμβούλευε πολλές φορές στα πρώτα μου βήματα. Όλα με πάθος. Όλα με μεράκι. Το πιο μεγάλο μου "πάθος", που πρέπει να το ομολογήσω, είναι οι επισκέψεις στα σχολεία, όπου συναντώ τι "αναγνωστικό" μου κοινό. Τα παιδιά. Με αντιπροσωπεύει απόλυτα αυτό το είδος της επικοινωνίας και το πραγματοποιώ με πάθος ψυχής.
- Το διαδίκτυο βοηθάει τη λογοτεχνία;
Κατά ένα τρόπο ναι. Εγώ όμως είμαι της "εποχής των παγετώνων" και εμμένω στην παλιά εκδοχή, εκείνη που κρατάς το βιβλίο αγκαλιά και το κουβαλάς μαζί σου, κι από εκεί εκπέμπεις και προσλαμβάνεις. Πιθανόν στην έρευνα να τη βοηθάει και πολύ μάλιστα. Δεν είμαι καλός γνώστης της τεχνολογίας. Ίσα που την αγγίζω για να συμπορεύομαι με τα παιδιά. Αλλά, μεταξύ μας, την όποια επαφή μαζί της, της τεχνολογίας, την βρίσκω λίγο ψυχρή. Για να μην πω άχρωμη.
- Τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε να γράψετε το βιβλίο "Δώσε την αγάπη";
Βρίσκομαι σχεδόν κάθε μέρα σε σχολεία. Παρατηρώ πολλά πράγματα. Τα σημειώνω στο μυαλό μου. Ένα από αυτά ήταν η λεκτική βία που έχει πάρει απαράδεκτο δρόμο. Πριν από χρόνια είχα αντιληφθεί -όχι πάντα βέβαια- την άπρεπη συμπεριφορά από τα ελληνόπουλα για τους συμμαθητές τους που έρχονται από ξένη χώρα... Τα κρατούσαν σε απόσταση, τότε, σε απομόνωση, δεν τα έπαιζαν, τα κορόιδευαν. Αυτό ήταν το βασικό μου κίνητρο. Αλλά γενικά ήθελα να τονίσω στους μικρούς μου αναγνώστες ότι το να δίνεις αγάπη είναι πολύ απλό, όσο το να δίνεις ένα μήλο.
- Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στα παιδιά που μεγαλώνουν μ' εσάς μέσα από τα βιβλία σας;
Τα μηνύματα που στέλνω υπάρχουν μέσα σε κάθε μου βιβλίο, ανάλογα με το θέμα που διαχειρίζομαι. Νομίζω όμως ότι το βασικό μήνυμα είναι η αισιοδοξία, η θετική πλευρά της ζωής (χωρίς να αποκρύπτω και την αρνητική), το χιούμορ, η φιλία, η αγάπη για τη φύση, για τα ζώα, η ανοχή, η αλληλεγγύη, δηλαδή όλες οι σταθερές αξίες που κάνουν πιο ουσιαστική τη ζωή μας, ως ανθρώπων. Το είπε και ο Μένανδρος: "Τι σπουδαίος που είναι ο άνθρωπος, όταν άνθρωπος είναι...".
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο και τη θετική σας ενέργεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου